Ivan Sokač rođen je 1975. godine u Beogradu, a porijeklom je Međimurac. Prozni je pisac i poeta, član Udruge književnika Srbije. Do 2022. godine autor je dvanaest publikacija beletristike.
Nagrađen ordenom Antona Pavloviča Čehova, koji dodjeljuje Savez pisaca Rusije za doprinos suvremenoj ruskoj književnosti. 2018. godine u Moskvi je nominiran za književnu nagradu “Sergej Jesenjin”, a 2019. uvršten je u “Antologiju ruske poezije”.
Prestižno izdanje suvremene poezije na njemačkom jeziku “Frankfurter Bibliothek” (August von Goethe, 2020), prisutno u nacionalnim knjižnicama Njemačke i Švicarske, Bečkoj državnoj knjižnici, kao i Nacionalnoj kongresnoj knjižnici u Washingtonu, također sadrži pjesme Ivana Sokača.
Prevođen i veoma prisutan u inozemnim i regionalnim književnim krugovima.
Ostvaruje plodonosnu suradnju i s medijima, te su njegove pjesme čitali i objavljivali na YouTube kanalima legendarni glumci našeg podneblja.
Objavljena djela su mu “Bijeli konji”, poezija (IP Promocija, Beograd 1993.), “Kad se smrkne nad Balkanom”, pripovijetke (Autorsko izdanje, Beograd 2005.), “Nedeljna zimska podneva”, poezija (Autorsko izdanje, Beograd 2007.), “Čovjek Jakov”, roman (Gea, Beograd 2011.), “Molitva za jutro”, prozaide (Autorsko izdanje, Beograd 2016.), “Duša”, poezija (Autorsko izdanje, Beograd 2017.), “Brodovi”, poezija i proza, višejezično (Beogradska nadbiskupija, 2018.), “Sve jeseni”, poezija (Autorsko izdanje, Beograd 2020.), “Zvona i zvonari”, roman (Alma, Beograd 2020.), “Rosa”, lirska proza (Hrvatska riječ, Subotica 2020.), “Pesme ljuvene”, poezija (Srpsko pero, Jagodina 2021.) i “Kiše u travnju”, poezija (Lara, Zagreb 2022.).
Djela: Pošta za Petrograd
Odgovori